Toen Biden tijdens zijn trip naar Azië werd gevraagd of de Verenigde Staten Taiwan militair zouden steunen in het geval van een Chinese invasie gaf de president aan dat de Verenigde Staten zich hieraan hadden gecommitteerd. Dit was echter één van de meest expliciete steunbetuigingen aan Taiwan in decennia, in afwijking van staand Amerikaans beleid. Woordvoerders van het Witte Huis probeerden onmiddellijk de zaak te sussen door aan te geven dat er niet sprake was van een beleidswijziging.

De Amerikanen hebben twee vliegbases die de straat van Taiwan kunnen afdekken, de Chinezen hebben er 39, allemaal op minder dan 500 mijl van Taipei. China beschikt bovendien over ‘carrier killer’-raketten die de marine van de Verenigde Staten de facto onbruikbaar maken in zo’n conflict. Verder kan China op het gebied van Cyber-oorlogsvoering veel verder gaan dan de Russen en heeft het ook de mogelijkheid om Amerikaanse satellieten neer te halen. De harde woorden van Biden, kunnen er zelfs voor zorgen dat China besluit om nu maar aan te vallen om verdere troepenopbouw van de Verenigde Staten in de regio te voorkomen. Peking ziet Taiwan immers als een onlosmakelijk onderdeel van China en dat hebben de Amerikanen in het verleden ook  met zoveel woorden erkend als onderdeel van een wankel, maar voor beiden lucratief, compromis.

Overigens sloot ook Japan zich aan bij de uitlatingen over Taiwan. Militair maakt dat niet zo veel uit, maar economisch gaat het dan wel een stap verder. Sinds Trump is Azië-Pacific geframed als Indo-Pacific, met daarin Japan, Australië, Nieuw Zeeland, Zuid-Korea, India, Singapore, Maleisië, Indonesië, Vietnam, de Filippijnen, Thailand en Brunei. India wil economisch maar al te graag de rol van China overnemen in de wereld en ook andere landen in deze coalitie willen wel een stukje marktaandeel als het gaat om belangrijke afzetmarkten als Japan en de Verenigde Staten. Opvallend is dat Japan hiermee weer een grotere rol krijgt op het wereldtoneel. Iets vergelijkbaars zien we ook in Europa. Door de strijd in Oekraïne, kunnen nu Polen en Turkije ook een grotere rol opeisen op het Europese continent.

Al sinds de Grote Financiële Crisis is er sprake van deglobalisering, ook wel regionalisering genaamd. Door de coronacrisis en door de oorlog in Oekraïne is er sprake van een versnelling van de opslitsing van de wereld in verschillende regio’s. Naast de kwetsbaarheid van lange toeleveringslijnen, wil elke regio voortaan ook weer zelfvoorzienend worden. Gelet op de voordelen van globalisering is dit een kostbaar streven.

Globalisering en deglobalisering zijn niet nieuw. Het is een eb- en vloedbeweging. In veel opzichten was de Eerste Wereldoorlog een reactie op de globalisering en de verschuivende machtsverhoudingen in de wereld voor 1914. Daarop volgde een interbellum van isolationisme en zelfvoorziening die economisch funest bleek en zorgde voor de Tweede Wereldoorlog, waarna institutioneel met de VN, de Wereldbank en het IMF de basis werd gelegd voor een globaliserende expansie. Pas sinds de Grote Financiële Crisis ziet China en ook andere de nadelen van globalisering.

In de toekomst bestaat de wereld uit meerdere blokken. Dat kan West tegen Oost zijn, maar waarschijnlijk zullen er meerdere zijn te onderscheiden. Mogelijk wil Europa een eigen rol, maar er is ook een grote groep landen die niet met de Amerikanen hebben meegestemd bij de sancties tegen Rusland en zich liever bestempelen als neutraal.

Er kunnen ook nieuwe samenwerkingsverbanden ontstaan. De Indo-Pacific strategie van de Amerikanen lijkt de aloude containmentpolitiek richting China te vervangen. Maar de toenadering tussen China en Rusland kan ook worden uitgebreid met bijvoorbeeld Iran. Ook kunnen Poetin en Xi er voor kiezen om nu nog neutrale landen als India, Brazilië en Zuid-Afrika te omarmen. Ze zijn immers al door Jim O’Neill op het idee gebracht in ‘Dreaming with the Bric’s’

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.