De viering van het Chinees nieuwjaar was allesbehalve feestelijk te noemen. Het jaar van de Rat startte in mineur. De Rat wordt in de Chinese astrologie gezien als een toegewijd en hard werker, de ondernemer van de Chinese dierenriem. De Rat wordt ook vaak gezien als symbool van geluk en voorspoed.

Terwijl de Chinese autoriteiten te maken hebben met een snel verspreidend coronavirus vragen beleggers zich af welk impact dit heeft op de wereldwijde economische groei en op de financiële markten. Aandelenbeurzen noteerden afgelopen week rode cijfers. Rentemarkten deden een stap terug.

Hoewel nog veel onduidelijk is over de omvang van de uitbraak, de aanpak en de tijdsduur tot er sprake is van een beheersbaar probleem, rijst de vraag welk economisch effect dit heeft, met name voor China, andere opkomende markten en de wereldeconomie in z’n geheel.

De Chinese economie bevond zich immers al op de laagste groei in de afgelopen dertig jaar, mede door hoge schulden en het slepende handelsconflict tussen de VS en China. Als financiële markten verder terugvallen zou de Chinese centrale bank mogelijk kunnen besluiten tot nieuwe stimulerende maatregelen zoals belasting– of renteverlagingen.

De vergelijking met de periode dat China te kampen had met de SARS-uitbraak, in 2002/2003, gaat overigens niet geheel op. Ook toen daalden markten aanvankelijk fors, maar de Chinese economie was geheel verschillend ten opzichte van de situatie vandaag de dag. Binnenlandse consumentenbestedingen, industriële bedrijvigheid en handel maken heden een groot deel uit van de Chinese economie, net als uitgaven voor reizen en toerisme, wat 17 jaar eerder nog nauwelijks impact had.

Toen de SARS-uitbraak over was volgde wel een sterke ’relief rally’. Voor wat het waard is, de MSCI China Index steeg uiteindelijk in 2003 met zo’n 80%, het hoogste jaarrendement ooit voor deze index. Een groot verschil is echter wel het belang van de Chinese economie voor de wereldeconomie. In 2003 bedroeg die slechts enkele procenten, terwijl deze heden ruim 16% bedraagt. Het is overigens nog te vroeg om conclusies te trekken welk lange termijn impact de uitbraak van het coronavirus heeft op de wereldeconomie.

Een ander land dat een reden had om een feestje te vieren, althans dat gold voor een deel van de bevolking, was het Verenigd Koninkrijk. Op 31 januari was het dan eindelijk zover, 47 jaar na toetreding tot een Europees samenwerkingsverband, stapten de Britten, drie en een half jaar na het referendum uit de Europese Unie.

Het referendum, een verkiezingsbelofte van toenmalig premier David Cameron, leidde tot verdeeldheid onder de Britten. Het referendum werd op 23 juni 2016 met 51,9% gewonnen door het ’leave-kamp’. In Schotland en Noord-Ierland stemden de meeste kiezers juist vóór het EU-lidmaatschap.

Brexit Party-leider Nigel Farage vierde het vertrekfeestje als een overwinning in het Europees Parlement in Brussel, tot afgrijzen van Schotse en Ierse volksvertegenwoordigers. Het is echter premier Boris Johnson die nu de onderhandelingen aan zal moeten gaan. Niet alleen met de Europese Unie, maar ook binnen het Verenigd Koninkrijk waar onder meer de Schotten ‘not amused’ zijn. De Schotse premier Nicola Sturgeon gaf afgelopen vrijdag al te kennen dat Schotland “op de drempel van onafhankelijkheid staat”. To be continued.