Het is weer de tijd voor de voorspellingen voor volgend jaar. Altijd lastig wanneer het over de toekomst gaat, zeker op zo’n relatief korte termijn.

Voorspellingen op lange termijn zijn eenvoudiger dan die op korte termijn. De gemiddelde inflatie voor de komende honderd jaar is beter te voorspellen dan de inflatie voor het komende jaar. In het lange termijn gemiddelde valt alle tussentijdse ruis weg. Toch wagen we ons elk jaar weer aan de onmogelijkheid om de stand van de index over twaalf maanden te voorspellen. Het aardige is wel dat optimisme vaak wordt gelijkgesteld met naïviteit en dat pessimisten altijd laten zien dat zij overal goed over hebben nagedacht. Toch hebben pessimisten vaak ongelijk, in de meeste gevallen stijgt de beurs, zowel op lange als op korte termijn. Maar pas op, want de markt heeft de onhebbelijke eigenschap om zo veel mogelijk voorspellers in zijn hemd te zetten.

Beter dan het voorspellen van de beurs is om de kijken naar de fundamenten. Die valt uiteen in drie onderdelen: economie, liquiditeit en waardering. De wereldeconomie zal volgend jaar waarschijnlijk minder sterk groeien dan dit jaar. Maar gelet op de aandacht voor stagflatie, zijn de verwachtingen voor volgend jaar te negatief. Door het volledig opengaan van de economie, door aantrekkende investeringen en doordat de consument er goed voorstaat, mag een bovengemiddelde groei worden verwacht in 2022, alleen minder sterk dan in 2021. Ook de inflatie zal volgend jaar dalen, door basiseffecten en de tijdelijkheid van de hogere inflatie als gevolg van de coronacrisis. Dalende inflatie en nog altijd hoge groei klinkt als het sprookje van Goudhaartje. Als de rente dan ook nog laag blijft is er sprake van een Uber-Goldilocks-scenario.

De afgelopen jaren was er een belangrijke rol voor de factor liquiditeit van centrale bankiers en overheden. Die nemen nu alle twee gas terug. Zodra de inflatie begint te dalen zullen centrale bankiers de eerste zijn om de rente weer langer laag te houden. De hoge schuldenberg vereist immers nog steeds een langjarig reflatiebeleid, waarin de rente structureel beneden de nominale groeivoet van de economie moet worden gehouden. Bovendien zijn westerse centrale bankiers niet langer neo-liberaal, maar Keynesiaans. Economische groei, de energietransitie, voldoende banen, financiële stabiliteit zijn belangrijker dan het bewaken van de inflatie.  Sommige doemdenkers denken dat we aan het begin staan van een periode gelijk aan de moeizame jaren zeventig, maar wat als we in een nieuwe ‘consumer bull’ zitten die vergelijkbaar is met de jaren vijftig?

De meest eenvoudige manier van voorspellen is door te kijken naar de waardering. Op lange termijn heeft die factor een hoge voorspellende waarde. Op korte termijn zegt waardering niet zo veel. En zo duur is de beurs niet, zeker niet als gekeken wordt naar het kasstroomrendement en risicopremies. Om zeepbel-gebied te bereiken, moet de beurs nog eens verdubbelen. De beste voorspeller van de factoren economie, liquiditeit en waardering is de beurs zelf. Daarin zit de collectieve wijsheid van ons allen. De beurs kijkt typisch zo’n zes maanden vooruit en gelet op de recente recordstanden voorspelt die een prima 2022.  Alleen als iedereen zo’n goed 2022 gaat voorspellen, wordt het tijd om op te passen.