Sinn Féin, de politieke tak van IRA, is in Noord-Ierland de grootste partij geworden met 27 zetels. De unionistische protestanten behaalden 25 zetels. Toen in 1921 de Ierse Vrijstaat werd uitgesproken, bleef Noord-Ierland bezet door de Engelsen. Doel van Sinn Féin is de hereniging met Ierland en dat is door deze aardverschuiving een stuk dichterbij gekomen.  Mogelijk dat er een referendum over aansluiting bij Ierland komt en volgens de afspraken uit 1998 moet minimaal de helft van de bevolking daarmee instemmen. Bovendien moet Londen zo’n referendum goedkeuren.

Volgens de laatste peilingen wil nu een derde van de bevolking aansluiting bij Ierland. Dat kan veranderen op het moment dat er weer een harde grens wordt getrokken tussen Ierland en Noord-Ierland. De reden dat de Unionisten verloren hebben, is niet alleen omdat ze inmiddels niet meer in de meerderheid zijn (de Unionisten hebben wel 17.000 stemmen meer, maar de zetelverdeling is een gevolg van het districtenstelsel), het komt ook door de grote onvrede over Brexit en dan met name het Noord-Ierland Protocol. Daardoor is er tegenwoordig een (handels)grens tussen Noord-Ierland en de rest van het niet meer zo Verenigd Koninkrijk.

Nu willen de Unionisten alleen in een regering zitten met Sinn Féin als de problemen rondom het Noord-Ierland protocol opgelost worden. Daarmee is een coalitie niet mogelijk. De Britse regering moet dan opnieuw onderhandelen over Brexit en dan heeft Londen natuurlijk niet de sterkste kaarten in handen, zeker niet tegenover Macron die net voor een tweede termijn is gekozen. Bovendien inspireert deze overwinning het streven naar onafhankelijkheid van Schotland en tegenwoordig ook Wales. Het is onwaarschijnlijk dat de Europese Unie de onafhankelijkheid van de Schotten of andere delen van Groot-Brittannië zal ondersteunen. Vooral een land als Spanje wil geen precedent scheppen voor Catalaanse of Baskische onafhankelijkheid.

Al bij het Brexit-referendum werd duidelijk dat een stem voor Brexit een stem tegen het Verenigd Koninkrijk zou zijn. Veel landen in de Europese Unie hebben vergelijkbare problemen als het Verenigd Koninkrijk. Europa bestaat feitelijk uit meer dan 100 regionale gebieden met daarboven vaak geforceerde nationale staten. Nu die nationale staten steeds meer van hun soevereine macht overdragen aan Europa verwatert de band tussen de kiezer en de politiek. Dat zorgt voor nieuwe elan voor regionale partijen. De kracht van Europa zit dan ook vooral in de pluriformiteit en niet in een Europese eenheidsstaat onder leiding van Frankrijk en Duitsland. Meer politieke macht voor de verschillende regio’s is vereist om van een verenigd Europa een succes te maken, maar de nationale staten zullen hun macht niet zo snel willen opgeven.

Indirect heeft de oorlog in Oekraïne bijgedragen aan de overwinning van Sinn Féin, want die partij voerde tijdens de verkiezingen vooral een sociale agenda, met ook aandacht voor de sterk stijgende prijzen als gevolg van Brexit en de Russische inval. Volgend jaar zijn er verkiezingen in onder andere Italië en Spanje. Daar zullen de economische omstandigheden een grote rol spelen in de uitslag dan bij de laatste Franse verkiezingen. Naast de negatieve gevolgen van de komende recessie in Europa, hebben de sterk gestegen prijzen een negatief effect op de politieke onzekerheid index. Bedenk dat de Europese Unie en daarmee de euro nog altijd een divergerend systeem is. Frankrijk is slechts één recessie verwijderd van Italië en het primaat van de ECB is boven alles het behoud van de euro (geen euro, geen ECB) en daardoor komt zelfs het bestrijden van inflatie op de tweede plaats.

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.