Het schuldenplafond is het totale geldbedrag dat de Amerikaanse regering mag lenen om aan haar bestaande wettelijke verplichtingen te voldoen, waaronder ook uitkeringen voor sociale zekerheid en Medicare, militaire salarissen, rente op de staatsschuld, belastingteruggaven en andere betalingen. Het Amerikaanse Congres heeft in de afgelopen vijftien jaar voortdurend toestemming gegeven voor het uitgeven van biljoenen dollars, waardoor de schuld van de Verenigde Staten sinds 2009 is verdrievoudigd. In die vijftien jaar is de Amerikaanse overheid regelmatig tegen het schuldenplafond aangelopen. De oplossing was door het plafond te verhogen of de toepassing ervan tijdelijk te schorsen. Sinds de invoering van het schuldenplafond is er van tijd tot tijd veel gediscussieerd, maar is het plafond uiteindelijk altijd verhoogd. Wel is het vaker voorgekomen dat de Amerikaanse overheid voor enkele dagen dicht ging. Dat gebeurde bijvoorbeeld onder Bill Clinton in de jaren negentig toen de overheid voor 21 dagen dicht ging. Ook tien jaar geleden onder Obama ging de Amerikaanse overheid voor 13 dagen dicht. Midden jaren negentig was het de Republikeinse Speaker of the House, Newt Gingrich, die een Democratische president dwars zat. Tien jaar geleden waren het de leden van de Tea Party, een conservatieve vleugel binnen de Republikeinse partij, die aanstuurden op begrotingsevenwicht. Na de recente mid-term elections hebben de Republikeinen opnieuw de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden en daarmee wederom de mogelijkheid om een Democratische president dwars te zitten.

Hoewel er nog altijd sprake is van een vergaande polarisering in de Amerikaanse politiek, zal er ook dit keer een oplossing komen voor het bereiken van het schuldenplafond. Alleen is niet precies duidelijk wanneer het plafond wordt bereikt. Tot voor kort zou het ergens in de periode juli-september vallen, maar afgelopen week gaf minister van financiën Yellen aan dat de bodem van de schatkist in zicht is en dat al op 1 juni het schuldenplafond bereikt zal worden, gebaseerd op de belastinginkomsten tot op heden. Pas op 15 juni is de deadline voor veel bedrijven om belastingen (op kwartaalbasis) te betalen en komt er weer voldoende geld binnen. Daarmee is het grote probleem dit keer de factor tijd, want onderhandelingen tussen beide partijen nemen altijd veel tijd in beslag. Het helpt dan ook niet dat de Republikeinen zelf er maar liefst vijftien rondes nodig hadden om hun eigen Speaker of the House, Kevin McCarthy, te benoemen. De partij zit intern duidelijk niet op één lijn.  Maar gelet op de presidentsverkiezingen volgend jaar en het feit dat meer dan 70 procent van de Amerikanen de sluiting van de overheid wil voorkomen, is het vanzelfsprekend dat er een deal komt. Mogelijk dat er een tussendeal nodig is van enkele maanden, om de onderhandelaars meer tijd te gunnen. Dat zou zelfs een tijdelijke rem kunnen betekenen op de Amerikaanse overheidsbestedingen en in monetair opzicht zou dat niet eens slecht uitkomen, aangezien dit de economische groei zou drukken en daarmee ook de inflatie.

De punten die nu op tafel liggen zijn een verhoging van de het schuldenplafond tot een niveau dat er pas na de presidentsverkiezingen van 2024 opnieuw over moet worden gestemd, verder wordt er gesproken over het terughalen van gebudgetteerd, maar nog niet besteed geld voor corona en is het voorstel om een commissie op te richten die ook kijkt naar de lange termijn (off-balance) verplichtingen van de Amerikaanse overheid.  Verder is natuurlijk vreemd dat er een redelijk structureel begrotingstekort is van zo’n 6 procent van het BBP, terwijl tegelijkertijd de Amerikaanse economie zo goed draait dat er sprake is van volledige werkgelegenheid.

De discussie over het schuldenplafond is terug te zien in de rentecurve. Schulden die voor het bereiken van het schuldenplafond aflopen hebben een lagere rente dan die daarna. De kans op een default van de Amerikaanse overheid is klein, maar het zou wel kunnen dat rentebetalingen en aflossingen vertraging oplopen. Waarschijnlijk geeft de Amerikaanse overheid voorrang aan het betalen van de rente op de schulden boven het betalen van bijvoorbeeld sociale uitkeringen. Op het moment dat er namelijk niet of te laat wordt betaald op staatsobligaties dan kan dit bedrijven of financiële instellingen in gevaar brengen. Zeker met de voortwoekerende bankencrisis een weinig aanlokkelijk beeld.

In het verleden zorgden de onderhandelingen over het schuldenplafond vaak wel voor tijdelijke koersdruk.  Het (gedeeltelijk) sluiten van de Amerikaanse overheid is vervelend voor de mensen die het treft, maar de impact op de economie bleef in het verleden beperkt. Dit keer kan het bereiken van een deal er voor zorgen dat de liquiditeit in de markt daarna snel verslechterd, omdat de Amerikaanse overheid dan in snel tempo zo’n 1 biljoen dollar aan T-bills zal gaan uitgeven. In de afgelopen maanden zijn de kasreserves van de Amerikaanse overheid snel afgenomen en die moeten weer worden aangezuiverd. Dit kan een extra argument voor de Federal Reserve zijn om haar beleid te gaan verruimen. Een extra argument daarvoor is dat de rentestijging tot op heden de rentelasten van de Amerikaanse overheid met zo’n 500 miljard dollar per jaar heeft doen stijgen en dat is gelijk aan circa 10 procent van de jaarlijkse belastinginkomsten.

Abonneer op deze nieuwsbrief via www.aureus.eu/nieuwsbrief 

Voor tussentijdse updates, volg Auréus op Linkedin

De besluiten van het Macrocomité van Auréus worden gebruikt voor de invulling van de Actieve portefeuille. In deze portefeuille worden aandelen, obligaties en alternatieve beleggingen over- of onderwogen en kunnen er actieve keuzes worden gemaakt voor bepaalde sectoren, regio’s, obligaties, looptijden ect. Risicobeperking is een belangrijk onderdeel van de Actieve portefeuille. De Markt/Factor portefeuille wijkt slechts beperkt af van de index (MSCI ACWI IMI). Er is sprake van een structurele allocatie naar vijf factoren om de factorpremie op lange termijn te innen. Daarom worden keuzes van het Macrocomité niet meegenomen. Wel wordt er geherbalanceerd wanneer het portefeuillegewicht 10 procent afwijkt van de neutrale allocatie.  De SRI-Impact-portefeuille heeft een focus op duurzame en impactvolle beleggingen/bedrijven, de benchmark voor deze portefeuille is de MSCI ACWI SRI. Om een kern van duurzame SRI-fondsen bevinden zich 6 impactsatellieten. Keuzes gemaakt in het Macrocomité worden voor zover relevant meegenomen in de SRI-Impact-portefeuille. Voor de Individuele Aandelenportefeuille maken wij gebruik van de research en beleggingsfilosofie van Financiële Diensten Amsterdam (FDA). Deze op groei- en kwaliteitsaandelen gerichte research/strategie heeft een allocatie naar Europese en Amerikaanse aandelen. Het doel is de outperformance van de benchmark (MSCI World). Keuzes gemaakt in het Macrocomité ten aanzien van over- of onderwegen van aandelen en obligaties worden meegenomen voor de allocatie in de Individuele Aandelenportefeuille, voor de regio- en de sectorverdeling volgen wij de research van FDA. 

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.