Economische groei

De wereldeconomie zal in 2022 minder hard groeien dan in 2021. Dat komt vooral door de gunstige vergelijkingsbasis in 2021 na de korte, maar diepe recessie in 2020. Zowel in 2020 als in 2021 hebben centrale banken en overheden de economie volop gestimuleerd. Dit jaar valt een groot deel van die overheidsimpuls weg en zorgt daarmee voor een negatieve bijdrage aan de economische groei. Tegelijkertijd staat de consument er uitstekend voor. Door de gestegen huizenmarkt, de records op de aandelenmarkt en de hoge mate van baanzekerheid voelt de consument zich rijk en door de extra besparingen, de lage rentelasten en de stijgende lonen is dat ook zo. Dit is de ideale combinatie v voor de grotere financiële beslissingen in het leven. Deels zien we dat al terug in de arbeidsmarkt, waar de gunstige financiële situatie mensen doen besluiten om eerder met pensioen te gaan of om minder te gaan werken. Steeds meer mensen zien een vaste baan niet als het ultieme doel in het leven en kiezen er voor om zelf te gaan ondernemen. Bij elkaar zorgt dit voor krapte op de arbeidsmarkt, maar ook voor hogere investeringen in automatisering en robotisering door bedrijven. Het jaar 2022 wordt toch al een belangrijk jaar voor investeringen. Naast de grotere investeringen door consumenten zullen ook bedrijven volop investeren. Naast de krapte op de arbeidsmarkt, zijn de voorraden immers nog altijd laag en zijn de capaciteitsproblemen in de toeleveringsketen nog niet opgelost. De winstmarges zijn hoog en er is voldoende cashflow om te investeren. Ook zijn er hoge investeringen vereist voor de energietransitie en hebben overheden zich afgelopen jaren al vastgelegd op investeringen op het gebied van infrastructuur. Per saldo is daarmee een bovengemiddelde groei mogelijk van een procent of vijf voor de wereldeconomie. Daarbovenop komt dan de inflatie die nu ligt tussen de vijf en de zeven procent, maar in de loop van het jaar zal afzwakken richting drie tot vier procent. Gegeven die combinatie is een winstgroeiprognose van 10 procent, waarin dus zowel de reële groei als de inflatie zit verwerkt niet ambitieus.

Inflatie

De grote verrassing van 2021 is dat de inflatie sterk opliep en dat desondanks de rente laag bleef. Eind 2021 bleef de tienjaarsrente in de Verenigde Staten steken op 1,5 procent terwijl de inflatie al op 6,8 procent was uitgekomen. In dat inflatiecijfer zitten nog steeds basiseffecten – er wordt vergeleken met een relatief gunstige vergelijkingsbasis in 2020 – maar ook tijdelijke effecten die samenhangen met de coronapandemie. In de loop van 2022 zal een deel van de tijdelijke inflatie eruit lopen. Vergeleken met zeven procent nu, voelt drie tot vier procent dan al snel als een verademing. Het bijzondere is dat de centrale banken waarschijnlijk prima kunnen leven met een inflatie tussen de drie en de vier procent voor de komende tien jaar. Bij een veel hoger inflatieniveau worden ze gedwongen om acties in gang te zetten, iets wat men eigenlijk niet wil gezien alle andere prioriteiten van centrale banken. Voor een centrale bank zijn de energietransitie, maximale werkgelegenheid en financiële stabiliteit tegenwoordig belangrijker dan het bestrijden van inflatie. De komende jaren zijn er veel structurele factoren die kunnen zorgen voor een hoger inflatieniveau. Zo is een reactie op de coronacrisis dat veel wereldomvattende productieketens meer geregionaliseerd worden. Lokaal en dichtbij is voortaan het devies. Dit leidt onvermijdelijk tot hogere prijzen. Ook de pensionering van de babyboomgeneratie zorgt voor vraag (consumptie) waar geen aanbod (arbeid) tegenover staat. En er is sprake van een steeds sterkere concentratie binnen IT-sector, zo sterk zelfs dat dit waarschijnlijk tot uitdrukking komt in hogere prijzen. Verder is er lange tijd onvoldoende geïnvesteerd in fossiele brandstoffen, waardoor de olieprijzen de komende jaren verder kunnen stijgen. Energie is een belangrijke inputfactor in veel andere processen, niet in de laatste plaats andere grondstoffen zoals metalen en voedsel. Voor de energietransitie is ook nog eens veel metaal als koper en lithium vereist en de voedselvoorziening krijgt steeds meer last van ongunstige weersomstandigheden die deels het gevolg zijn van de klimaatcrisis. Tot slot was China de grote deflatiemotor van de wereld in de afgelopen decennia. Alles uit China was goedkoop, maar ook dit gaat door de binnenlandse focus en de gestegen renminbi veranderen.

Rente

Het lijkt niet logisch dat de rente dan laag blijft, maar dat komt omdat op de obligatiemarkt kopers en verkopers zich niet zoveel aantrekken van de hoogte van de rente. Er zijn relatief veel partijen die obligaties kopen omdat het moet. De grootste koper is de centrale bank. Die koopt zelfs door als de rente negatief is. In 2022 zullen centrale banken daarmee stoppen, maar ze moeten nog steeds vrijvallende obligaties op hun balans herinvesteren. Verder zijn er veel institutionele partijen die door wet- en regelgeving relatief veel obligaties moeten aanhouden. Ook particuliere beleggers ontkomen daar niet aan, vooral niet als ze aangeven dat er moet worden gestreefd naar een relatief laag risicoprofiel. Dat is een valkuil voor veel spaarders die door de negatieve rente worden verplicht om in aandelen te beleggen. Spaarders kiezen zelden voor een risicoprofiel met veel aandelen, maar neigen meer naar obligaties, om zich al snel te realiseren dat ze dan van de regen in de drup komen. De hoogte van de rente is in ieder geval niet te koppelen aan de inflatie en ook moeilijk aan het monetaire beleid. De rente kan in de komende jaren geleidelijk oplopen, waarbij de nadruk blijft liggen op geleidelijk.

Politieke situatie

Inflatie en stijgende voedsel- en energieprijzen zorgen ook voor politieke instabiliteit. Vooral grotere groepen met de laagste inkomens worden geraakt, ook omdat ze een relatief groot deel van hun inkomen besteden aan energie en voedsel. Denk bijvoorbeeld consumenten in bepaalde opkomende landen. Dit jaar zijn er onder andere verkiezingen in Frankrijk en de Verenigde Staten en inflatie is in die campagnes een belangrijk thema. Door de opkomst van China en de dreiging dat China de Amerikaanse economie in de komende jaren zal overvleugelen is er ook een meer dan gezonde spanning tussen China en de Verenigde Staten. Het geopolitieke middelpunt van de wereld is tegenwoordig de straat van Taiwan en niet meer de Perzische Golf. Ook Rusland wil geopolitiek een rol van betekenis blijven spelen, onder meer door meer zeggenschap na te streven in de voormalige Sovjetrepublieken. Verder speelt de overheid post-corona een grotere rol in de economie, onder meer door steeds harder te sturen op duurzame criteria.

Pandemie

De laatste virusvariant lijkt steeds meer een zegen dan een vloek. Het virus is zo besmettelijk dat daardoor groepsimmuniteit dichterbij komt en tegelijkertijd zorgt dit ervoor dat de piek snel is bereikt. Dat betekent dat voor het overgrote deel van 2022 het virus geen grot rol meer zal spelen, al is dat bij aanvang van het jaar moeilijk voor te stellen.  Dat betekent dat in de loop van het jaar de beperkende maatregelen zullen verdwijnen en dat mensen toch enigszins euforisch zullen reageren op de herwonnen vrijheid. Het is natuurlijk altijd mogelijk dat er nog een nieuwe variant komt, maar na alle vaccinaties, boosters en genezen patiënten is de groep die echt ziek wordt van het virus steeds kleiner, waardoor dit ook steeds minder vat heeft op de economie. Bovendien is opnieuw goed zichtbaar dat mensen heel goed in staat zijn om zich aan te passen. Met het opengaan van de economie verschuift er ook een deel van de vraag van producten naar diensten. Dat geeft lucht aan de lange toeleveringsketens en drukt tegelijkertijd de inflatie. Na de piek in inflatie – waarschijnlijk nu al in Europa en over enkele maanden in de Verenigde Staten, en de snelle piek in corona is het goed mogelijk dat de aandelenmarkt ook in 2022 een nieuwe piek bereikt. Voor beleggers is de coronacrisis geen risico meer, eerder een kans. Omdat de rente zeer geleidelijk zal stijgen, is het risico op een schok op de financiële markten als gevolg te hoge waarderingen ook relatief klein. Dat centrale banken begonnen zijn met het dichtdraaien van de geldkraan heeft in het verleden gezorgd voor grotere koersrisico’s op de aandelenmarkt. Maar de centrale bank van tegenwoordig is een andere dan die van enkele decennia geleden. Ze voeren nog altijd een beleid dat de spaarder en de houders van obligaties onderdrukt. Door de negatieve rente in combinatie met de hoge inflatie is er geen risico meer, maar een garantie op koopkrachtverlies. Dat fenomeen wordt gebruikt om een nieuwe schuldencrisis te voorkomen.  In zo’n omgeving presteert de aandelenmarkt normaal gesproken bovengemiddeld waarbij waardering voortduren de neiging hebben om door te schieten.

Voor de volledige visie: https://www.aureus.eu/downloads

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.