Hoe lang de olieprijzen hoog blijven hangt af van de energietransitie. Op het moment dat we er 30 jaar over doen om over te stappen naar fossiele brandstoffen is er voor beleggers in olieaandelen nog een uitstekend rendement te behalen. Op het moment dat we al over tien jaar volledig overgeschakeld zijn op alternatieve energie wordt dat een stuk lastiger. Het aandeel alternatieve energie is op dit moment nog altijd verwaarloosbaar. Bovendien worden er nog altijd 100 miljoen vaten olie per dag verstookt, dus echt zichtbaar in de statistieken is de transitie ook nog niet.

De overgang naar alternatieve energie is voor een belangrijk deel afhankelijk van de beschikbaarheid van metalen. Een belangrijke grondstof voor batterijen is Lithium waarvan de vraag in 2025 zal zijn verdrievoudigd. Er wordt veel geïnvesteerd in nieuwe Lithium-mijnen, maar meer dan 50 procent stijging van het huidige aanbod zit er voorlopig niet in. De vraag naar kobalt en nikkel zal in 2040 twintig tot vijfentwintig keer zo hoog liggen als nu, alleen al om te voldoen aan het klimaatakkoord van Parijs. Een belangrijk element in de energietransitie is platina, zeker op het moment dat waterstof in beeld komt als alternatieve energiedrager. Wellicht niet als alternatief voor de elektrische auto, maar mogelijk wel voor vrachtwagens of industriële toepassingen. Een elektrische auto verbruikt tot wel vier keer zoveel koper vergeleken met een fossiel aangedreven auto. Verder wordt het elektriciteitsnetwerk bij elektrische auto’s veel zwaarder belast. Die capaciteit moet verdubbelen en daarvoor is veel koper vereist. Aluminium wordt gebruikt in zonnepanelen, ook in elektrische voertuigen zit 30 procent meer aluminium dan in fossiel aangedreven voertuigen. Tot slot kan de vereiste infrastructuur voor de energietransitie niet worden gebouwd zonder staal. Bij de productie van staal komt veel CO2 vrij. Door CO2 zwaarder te belasten of op een andere manier te reguleren, zullen veel Chinese Hoogovens niet meer kunnen concurreren op de wereldmarkt. Maar voor schonere staalproductie is bizar veel alternatieve energie vereist en voor de productie daarvan zijn weer veel metalen nodig. Een bijzonder metaal dat in snel tempo populair is geworden is uranium, zelfs de groenen in Duitsland laten voorzichtig hun bezwaren tegen kernenergie varen.

Ondanks deze goede vooruitzichten zijn mijnbouwbedrijven in historisch opzicht goedkoop. Het nadeel van deze industrie voor beleggers is de kapitaalintensiteit. In combinatie met het feit dat er tussen de investeringsbeslissingen de uiteindelijk productie vele jaren liggen, was er lange tijd in de mijnbouw sprake van een vrij gemene varkenscyclus.  Heel normaal om jaar in, jaar uit verliezen te maken, die dan in een goed jaar weer werden goedgemaakt. Juist in dat goede jaar maken mijnen spectaculaire winsten wat op dat moment zorgt voor een optisch lage waardering. Toch was het beter om in te stappen op een hoge waardering (vanwege het gebrek aan winst) dan op een optisch lage waardering (gebaseerd op piekwinsten). Maar de wereld van de mijnbouw is gewijzigd. Er zijn minder aanbieders die met elkaar concurreren. Dankzij grote conglomeraten als BHP, Rio Tinto, Glencore en Anglo American is er eerder sprake van een oligopolie en dat maakt deze markt opeens veel interessanter. Dan is er namelijk vaak sprake van kapitaalsdiscipline.

Mijnbouwbedrijven worden, samen met olie- en gasbedrijven  en voedselproducenten, gezien als een goede bescherming tegen hogere inflatie. Belangrijk is echter wel dat bij de huidige reeds hoge grondstofprijzen veel mijnen een hoge kasstroom genereren, daarvoor hoeven metaalprijzen niet verder te stijgen. Opvallend is verder dat er ondanks de gestegen prijzen van metalen weinig speculatieve posities worden aangehouden. Ze zijn er wel, maar dan eerder aan de short-kant, zoals de recente ontwikkeling van de nikkelprijs heeft laten zien. Vanwege de impact van mijnbouwbedrijven op het milieu worden ze net als oliebedrijven meestal gemeden door duurzame beleggers, wat per saldo betekent dat beleggers niet zwaar overwogen mijnbouwbedrijven zitten.

Een enigszins aparte categorie zijn goudmijnen. In de eerste plaats zijn er daar meer van, dus het is veel minder een oligopolie. Bovendien is het mijnen van goud een enigszins onzinnige bezigheid. Met veel moeite halen we goud uit de grond, om het daarna weer in een kluis diep onder de grond te stoppen. Toch zullen de sancties tegen Rusland er voor kunnen zorgen dat de vraag naar goud kan toenemen. Bedenk echter wel dat centrale bankiers een onvoorspelbare invloed kunnen hebben op de goudmarkt. Omdat de kosten van goudwinning in de afgelopen decennia zijn toegenomen, proberen veel goudmijnen een betere prijs te realiseren door goud op termijn te verkopen. Op zo’n moment profiteert een goudmijn niet direct meer van de hogere goudprijs. Verder zijn goudmijnen omringd door een groepje fanatieke ‘goldbugs’ waardoor het zicht op de fundamenten wordt verstoord.

Mijnbouwbedrijven als groep zijn een interessante manier om te profiteren van de energietransitie, die waarschijnlijk door de Russische inval zal gaan versnellen. Bovendien zorgt de Russische boycot voor aanbod en daardoor voor hogere prijzen. Verder is het veel minder eenvoudig dan vroeger om een mijn te starten vanwege hoge milieu-eisen. Dat betekent dat er sprake is ven een drempel tegen nieuwe toetreders. In zo’n markt is er al snel sprake van aantrekkelijke winstmarges. Winsten die door stijgende metaalprijzen naar boven worden bijgesteld, zo blijkt ook wel in de positieve winstbijstelling van bijvoorbeeld Australische aandelen. Nieuw, maar ook succesvol zijn bedrijven die metalen winnen door middel van recycling. Deze industrie zal in de toekomst verder groeien en  profiteert ook van hogere metaalprijzen.

Schrijf in op de wekelijkse nieuwsbrief

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.