De inflatie blijft langer hoog en door de oorlog in Oekraïne is er sprake van een olieschok. Wat dat betreft lijkt dit op de olieschokken in 1973 en 1979. Gelukkig lijkt de wereld in veel opzichten niet op die van de jaren zeventig, waarmee ook zo’n lange stagflatie periode nog altijd onwaarschijnlijk lijkt. Tegelijkertijd zijn delen van de aandelenmarkt hoog gewaardeerd en kwetsbaar voor verder stijgende rentes. Er zijn ook segmenten waar winsten spectaculair naar boven worden bijgesteld, het zijn de segmenten die profiteren van de grondstoffeninflatie. Het is niet zo dat deze bedrijven, met de energiesector aan kop, dit jaar niet goed presteren, maar in historisch perspectief valt het nog wel mee.

Dat is ook wel terug te zien in het gewicht van deze bedrijven in de index. Het gewicht van de energiesector is nu slechts enkele procenten van het totaal, dat lag in het verleden met deze olieprijs ver boven de tien procent. Wie in de energiesector wil beleggen hoeft zich eigenlijk maar één vraag te stellen. Is het mogelijk dat we al in 2030 de net-zero bereiken of lukt dat pas in 2050? Wie stelt dat we in 2030 de net-zero bereiken moet niet in oliemaatschappijen beleggen. Voor wie stelt dat we echt tot 2050 moeten wachten liggen er rendementskansen. Bedenk dat er in beide gevallen veel werk moet worden verzet. Het laaghangende fruit is ook hier geplukt, het vervolg is minder gemakkelijk. De energiesector is ook weer salonfähig geworden. Steenkool, gas en zelfs kernenergie mogen weer. Bovendien is energie een hedge tegen escalerende geopolitieke risico’s

Het gewicht van de energiesector, de mijnbouwsector, de agrisector en ook andere delen van de markt die profiteren van de stijgende grondstofprijzen is zo klein dat de hoger gewaardeerde delen van de markt het uiteindelijke rendement bepalen. Wie kijkt naar de index ziet een barbell-strategie in de index. Aan de ene kant wordt de markt gedomineerd door dure Big Tech bedrijven die tot wel een kwart van de index omvatten. Aan de andere kant bestaat ongeveer 20 procent van de index uit Zombiebedrijven. Aan beide kanten bedrijven die bij stijgende rentes en/of stijgende kredietopslagen in de problemen komen. De techbedrijven in hun waardering en de zombiebedrijven omdat ze onvoldoende kasstroom genereren om de stijgende rentelasten te betalen. Nu Powell aangeeft dat de volgende renteverhoging er één is van vijftig basispunten, past de markt in snel tempo het rentescenario aan. Daarbij gaat het niet om hoeveel renteverhogingen er komen. Het gaat er vooral om waar het stopt en dat is volgens de markt nu bij 2,75 procent. De markt is zelfs al zo ver dat het er daarna vanuit gaan dat de rente snel weer met 0,50 procentpunt zal worden verlaagd naar 2,25 procent. In mei komt de eerste verhoging van 50 basispunten, in juni volgt waarschijnlijk een tweede. Daarna volgt telkens een kwartje en staan we eind dit jaar in de VS op 2,25 tot 2,5 procent. Daar is dus in snel tempo 75 basispunten bijgekomen en dat komt ook terug in de obligatiemarkt. Die staat deze maand fors in de min, terwijl aandelen een aardige plus laten zien.

Zowel de markt als de centrale banken zijn veel te stellig dat daarna de inflatie zal zijn genormaliseerd. Sommigen stellen zelfs dat de rente helemaal niet hoeft te worden verhoogd, omdat hogere inflatie uiteindelijk remmend werkt, waarna er zelfs sprake zal zijn van deflatie. Was het maar zo eenvoudig, dan konden al die centrale bankiers in het verleden beter op hun handen blijven zitten. De grote vraag is of 2,75 procent als piek in de beleidsrente voldoende is om het inflatiespook te bezweren. Gelet op de structurele groeivoet van de Amerikaanse economie (reëel plus inflatie) kan moeilijk gezegd worden dat alleen hierdoor de economie in een recessie zal storten. Ook voor de obligatiemarkt is het meeste leed dan al achter de rug, gelet op wat er is ingeprijsd. De kans is groot dat er meer nodig is. De inflatieverwachtingen (gebaseerd op de break-evens liggen nu op 3,59 procent voor vijf jaar en 2,95 procent voor tien jaar) zijn verder opgelopen. Dat begint meer op een langer hardnekkig hoog inflatiescenario te lijken.

Ondertussen begint de hogere rente, de onrust op de financiële markten en het sterk gedaalde consumentenvertrouwen vat te krijgen op de reële economie.

Het vertrouwen van ondernemers is dalende, zoals ook afgelopen week bleek uit de scherpe daling van de IFO-index. Er is dan ook sprake van een wereldwijde negatieve kredietimpuls die op historisch gezien voldoende zou moet en zijn voor een stevige recessie.

Ook de waardering van Amerikaanse aandelen is niet veel verbeterd. Er wordt nog wel voorspeld dat winsten verder zullen stijgen en ook vorig jaar stegen winsten sterker dan de koersen. In k/w termen is de beurs dan ook behoorlijk afgekomen. Maar bij de risicopremies speelt ook de rentestijging in combinatie met de stijgende kredietopslagen een negatieve rol. Wat dat betreft is de risicopremie per saldo vrijwel ongewijzigd.  Dat zou een speciaal correctiescenario kunnen zijn:  Hoge inflatie en per saldo stijgende winsten  in combinatie met stijgende risicopremies zorgen voor een beurs die nominaal zijwaarts gaat, maar waar de inflatie een deel van het rendement wegeet.

De rentecurve in de Verenigde Staten is bijna invers. In het verleden volgde daarna met enige regelmaat een recessie, maar noodzakelijk is dit niet. De start van een recessie blijkt historisch gezien een uitstekend instapmoment, omdat dan veel pijn al in de koersen is verdisconteerd, maar met een beurs die vijf procent onder het all-time-high staat, ziet de situatie er toch iets anders uit. Het lijkt er op dat beleggers gedwongen door het gebrek aan alternatieven de kop in het zand hebben gestoken en geen oog meer hebben voor de risico’s. Het scenario dat zich nu afspeelt op de markten lijkt toch meer op 1973/1974 en 2001, alle twee geopolitieke gebeurtenissen die de wereld veranderden. Dat is waarschijnlijk ook nu het geval. Aandelen kunnen in zo’n situatie eigenlijk een veilig alternatief vormen, zeker ten opzichte van het aanhouden van kas of het beleggen in obligaties, maar dan moeten er wel keuzes worden gemaakt. De verschillen tussen sectoren, landen en valuta zullen groot zijn.

Download één van onze white papers

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.