De Japanse beurs staat bijna op het hoogste niveau van het jaar, maar nog niet boven het all-time-high meer dan dertig jaar geleden. Japan is één van de weinige landen in de wereld waar hogere inflatie een positieve uitwerking heeft op de economie. Deflatie zit in Japan nog altijd tussen de oren. Op het moment dat de inputprijzen (bijvoorbeeld energieprijzen) stijgen, dan reageerden Japanse ondernemers door de lonen te verlagen. Die Pavlov-reactie lijkt nu tot het verleden te gaan behoren. Tientallen jaren lang was de prijs van een kapper in Tokio gelijk, evenals de prijs van een metrokaartje. Maar nu de inflatie wereldwijd oploopt, stijgen ook in Japan de prijzen.

In Japan is alles goedkoop, vooral voor beleggers die in dollars denken. Voor een half miljoen Amerikaanse dollar kan een appartement worden gekocht in de beste wijken van Tokio. Een vergelijkbaar appartement in New York kost meer dan 1 miljoen dollar. De reden dat in Japan alles zo goedkoop is, heeft te maken met de historisch goedkope yen. Door chronische deflatie is de waarde van de Japanse munt afgelopen decennia ondermijnd. Nog geen twintig jaar geleden was Japan één van de duurste landen om in te wonen, maar buitenlandse bezoekers zullen merken dat het land verrassend goedkoop is. Gebaseerd op de Big Mac index is de yen nu 45 procent ondergewaardeerd ten opzichte van de dollar (dus een Big Mac in Japan kost 2,84 dollar en in de VS 5,15 dollar).

Naast de structurele factoren voor de goedkope yen, helpt de cyclus ook niet. Hoge energieprijzen zorgen voor een tekort op de handelsbalans (Japan importeert vrijwel alle energie). Verder heeft de Bank of Japan ook geen enkele zin om de rente te verhogen. Daardoor is er een groot contrast tussen het Japanse monetaire beleid (rente langer laag) en het Amerikaanse monetaire beleid (inflatie moet tegen elke prijs bestreden worden).

Voordeel van de goedkope yen is dat Japan nu beter kan concurreren met aartsrivaal (in economisch opzicht) Duitsland. Dat is dan wel voor spullen die in Japan gemaakt worden. In de afgelopen jaren hebben veel Japanse bedrijven in verband met de te sterke yen hun productie verplaatst naar Zuid-Oost Azië. Verder groeit het toerisme de laatste jaren (vooral vanuit China) sterk, maar daar gooide corona roet in het eten. Japan is weer open voor toeristen (met beperkingen), maar gelet op de huidige corona-uitbraak in Azië en op het Zuidelijk Halfrond, zit ook het aantal gevallen in Japan weer in de lift.  In de praktijk zijn de aantallen in Japan veel lager dan in de rest van de wereld. Niet alleen worden er meteen zware maatregelen getroffen, in Japan heerst er al een cultuur van afstand houden en geen handen geven.  

Voor beleggers is de vraag of ook Japanse aandelen zo goedkoop zijn. Dat zijn ze al sinds de start van Abenomics, maar desondanks hebben Japanse aandelen niet beter gepresteerd dan bijvoorbeeld de S&P 500. Nu is in internationaal opzicht feitelijk de S&P 500 de uitzondering. Dit wordt veroorzaakt door ruwweg twee dingen. Allereerst was de komst van de iPhone de gamechanger voor veel bedrijven die nu tot de grootste in de wereld behoren. Sociale media, cloud computing, internetretail etc, allemaal zaken die een impuls hebben gekregen van de iPhone en waar ook Amerikaanse bedrijven in 90 procent van de gevallen mee voorop liepen. Daarnaast heeft het monetaire beleid sinds de Grote Financiële Crisis vreemd vermogen in de VS extreem goedkoop gemaakt. Dat was al zo in Japan, maar het verschil is dat in de VS private equity in de nek van de CFO zat te hijgen om de balans te optimaliseren, waardoor er veel aandelen zijn ingekocht. Feitelijk heeft de S&P 500 niet een normaal aandelenrendement geleverd, maar een private equity rendement.

De achterblijvende ontwikkeling van Japanse aandelen is verder een afspiegeling van de achterblijvende Japanse economie. Toch laten vergelijkbare bedrijven in Japan en de VS een vergelijkbare winstontwikkeling zien over de afgelopen tien jaar. Dat komt ook deels door Abenomics die zorgde voor meer focus op bijvoorbeeld ROE en dividendrendement. Verder zijn Japanse bedrijven vooral actief buiten Japan. Bedrijven zijn verder in Japan te koop voor een discount van 25 procent ten opzichte van vergelijkbare Amerikaanse bedrijven, waarschijnlijk door een combinatie van factoren als corporate governance. Verder is de indexsamenstelling van de Japan anders dan in de VS. In de VS is IT 30 procent van de index, in Japan is het vooral Industrie en Consument Cyclisch. Bij de Japanse industrie is de discount (45 procent) zelfs nog wat groter ten opzichte van de Amerikaanse industrie. Mogelijk dat buitenlandse beleggers een extra vergoeding willen hebben, als compensatie voor de volatiele yen. Veel beleggers onderwegen Japan. Een herstel van de yen zou helpen om de belangstelling van buitenlandse beleggers te doen toenemen.

De besluiten van het Macrocomité van Auréus worden gebruikt voor de invulling van de Actieve portefeuille. In deze portefeuille worden aandelen, obligaties en alternatieve beleggingen over- of onderwogen en kunnen er actieve keuzes worden gemaakt voor bepaalde sectoren, regio’s, obligaties, looptijden ect. Risicobeperking is een belangrijk onderdeel van de Actieve portefeuille. De Markt/Factor portefeuille wijkt slechts beperkt af van de index (MSCI ACWI IMI). Er is sprake van een structurele allocatie naar vijf factoren om de factorpremie op lange termijn te innen. Daarom worden keuzes van het Macrocomité niet meegenomen. Wel wordt er geherbalanceerd wanneer het portefeuillegewicht 10 procent afwijkt van de neutrale allocatie.  De SRI-Impact-portefeuille heeft een focus op duurzame en impactvolle beleggingen/bedrijven, de benchmark voor deze portefeuille is de MSCI ACWI SRI. Om een kern van duurzame SRI-fondsen bevinden zich 6 impactsatellieten. Keuzes gemaakt in het Macrocomité worden voor zover relevant meegenomen in de SRI-Impact-portefeuille. Voor de Individuele Aandelenportefeuille maken wij gebruik van de research en beleggingsfilosofie van Financiële Diensten Amsterdam (FDA). Deze op groei- en kwaliteitsaandelen gerichte research/strategie heeft een allocatie naar Europese en Amerikaanse aandelen. Het doel is de outperformance van de benchmark (MSCI World). Keuzes gemaakt in het Macrocomité ten aanzien van over- of onderwegen van aandelen en obligaties worden meegenomen voor de allocatie in de Individuele Aandelenportefeuille, voor de regio- en de sectorverdeling volgen wij de research van FDA. 

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.