De Amerikaanse inflatie steeg afgelopen vrijdag sterker dan verwacht. De totale inflatie steeg met 1 procent ten opzichte van de vorige maand, de kerninflatie met 0,6 procent. De totale inflatie komt daardoor uit op 8,6 procent (het hoogste niveau sinds 1981). De inflatoire druk is breed gespreid, van auto’s tot kleding en van vliegtickets tot hotels. Ook de huizencomponent blijft stijgen. De inflatie blijft daarmee veel hoger dan waar de markt op had gerekend en is op sommige gebieden zelfs aan het versnellen. De vrees voor inflatie neemt toe en de Fed zal de rente verder moeten verhogen om die onder controle te krijgen. Ingeprijsde inflatieverwachtingen zijn nog altijd te laag en moeten verder omhoog.

Naast de prijzen van goederen stegen ook de prijzen van diensten sterk. De stijgende prijzen daar zijn veel minder een gevolg van stijgende grondstoffenprijzen. Voor consumenten die een groot deel van hun inkomen uitgeven aan noodzakelijke goederen zoals de huur, voeding, energie en zorgkosten is de inflatie in de Verenigde Staten veel hoger dan wat blijkt uit het gerapporteerde cijfer.

De grootste component in het inflatiemandje is de eigen woning (32,4 procent van het totaal). Die valt in twee delen uiteen, de huren (7,3 procent van het mandje) en de ‘huurprijs’ van mensen die een woning bezitten (23,8 procent). De huren stegen met 5,2 procent en die bij koopwoningen 5,1 procent. Daarmee remt deze component nu nog het brede inflatiecijfer, maar het omslagpunt komt naderbij.

De typische lease voor een huurwoning in de Verenigde Staten loopt een jaar en bij de vernieuwing van de lease, wordt de huurder geconfronteerd met hogere huren.

De ‘huurprijs’ van koopwoningen volgt de prijsontwikkeling op de huizenmarkt met een vertraging. Vorig jaar stegen de huizenprijzen met meer dan 20 procent en het gat tussen de ‘huurprijs’ en de koopprijs is deze eeuw nog niet zo hoog geweest.

Consumenten ervaren een veel hogere inflatie dan het daadwerkelijke cijfer. Ze moeten hun best doen om iets te vinden dat afgelopen jaar minder hard gestegen is dan de inflatie. Ontbijtgranen zijn met 12,8 procent gestegen, vlees met 10,2 procent (varkensvlees met 13,3 procent, kippenvlees met 16,6 procent), vis met 12,2 procent, eieren met 32,3 procent, melk met 11,8 procent, zonnebloemolie met 16,9 procent en babyvoeding met 12,9 procent. Wie buiten de deur gaat eten is 7,4 procent meer kwijt dan een jaar geleden.

De totale kosten voor energie is in een jaar tijd met 34,6 procent gestegen. De benzineprijzen stijgen sterker dan de olieprijs, omdat er een tekort is aan raffinagecapaciteit. Dit tekort wordt onder andere veroorzaakt door lage raffinagespreads de afgelopen jaren en de negatieve invloed van duurzaamheid op investeringen en financieringen van nieuwe raffinaderijen. Voorlopig blijft het ook aanbod van olie te laag en kunnen prijzen verder stijgen. Van de tien grootste olielanden hebben er acht problemen om de productiedoelstellingen te halen. In het verleden produceerden landen meestal meer dan afgesproken, nu minder. Bedenk bovendien dat de consument door de hoge raffinagemarges een veel hogere olieprijs ervaart. De consument koop benzine en diesel, geen ruwe olie.

Opmerkelijk was ook de verdere stijging bij nieuwe en tweedehandsauto’s. Die prijzen zijn al sterk gestegen en hier werd wel een daling verwacht, maar die was er niet.

Het gat tussen het totale inflatiecijfer en de kerninflatie is nu meer dan 2 procent en dat in de afgelopen vijftig jaar slechts vier keer eerder voorgekomen, in 1973, in 1980, in 2006 en in 2008.

In historisch perspectief blijft de Federal Funds Rate gecorrigeerd voor de inflatie extreem negatief. Om de inflatie te remmen moet de reële beleidsrente van de Fed positief zijn. Door de relatief hoge schulden hebben renteverhogingen wel een groter effect op de economie.

Verder is het opvallend hoe bijvoorbeeld de hypotheekrente vooruitgelopen is op de acties van de Fed. Het gat met de dertigjaars Treasury is daar erg groot.

De inflatie raakt het consumentenvertrouwen. Tussen de oren van de consumenten zijn de inflatieverwachtingen al veel verder opgelopen dan uit het break-even-cijfer blijkt. Wat dat betreft zou de tienjaarsrente minimaal naar de 6 procent moeten in de Verenigde Staten, maar de hoge schulden zullen waarschijnlijk eerder dan in het verleden een recessie veroorzaken. Voor de goede orde, een recessie is nog altijd niet het basisscenario, maar de Fed moet wel een recessie veroorzaken om de inflatie te bedwingen.

Voor wat betreft inflatie zitten we in een andere omgeving dan de afgelopen veertig jaar. Er is sprake van een perfecte inflatiestorm waarbij structurele factoren zoals demografie (vergrijzing), deglobalisering of regionalisering, de tech-monopolies als gevolg van disruptieve innovatie, de slinger kapitaal/arbeid en de energietransitie worden gecombineerd met verandering in beleid en aanjagers op korte termijn. Een echte beleidsverandering is dat politici en centrale bankdirecteuren weer Keynesiaans in plaats van neo-liberaal denken. Liever zouden ze het monetaire beleid inzetten voor volledige werkgelegenheid, de energietransitie, voor meer economische groei of voor financiële stabiliteit, maar ze worden tegen hun zin gedwongen om de rente te verhogen. Inflatie is voor veel centrale bankiers tegenwoordig oplossing van het schuldenprobleem, na tien jaar flirten met deflatie. De aanjagers op korte termijn zijn de oorlog in de Oekraïne die gezorgd heeft voor een olieschok en een voedselschok.

In plaats van dat inflatie tijdelijk is, wakkert het laatste inflatiecijfer de vrees voor meer hardnekkige inflatie aan. Volgende week komt de Fed bijeen en die wil in ieder geval overkomen als een havik, al bestaat nog steeds de kans dat ze in de tweede jaarhelft aanstuurt op een pauze. Zo’n pauze zou een beleidsfout zijn, zoals de Fed er al zoveel heeft gemaakt. Daarmee is de analogie met de jaren zeventig compleet.

Nu is er veel ruis in het inflatiecijfer, maar waar het uiteindelijk om gaat is of de inflatie er voor zorgt dat lonen gaan stijgen. Die loon-prijs-spiraal is in de Verenigde Staten in volle gang. Sinds begin jaren tachtig zijn de loonkosten per eenheid product niet zo hard gestegen.

Ook bedrijven gebruiken steeds vaker het excuus van inflatie om te melden dat de resultaten tegenvallen. Vooral de kostenstijging komt met enige vertraging door in de tweede jaarhelft en dat maakt de winsttaxaties kwetsbaar. Op dit moment worden de winsttaxaties nog hoog gehouden door vooral de ontwikkeling in de sector energie. Het gewicht van deze bedrijven in de index is relatief klein, maar het gewicht van hun winsten in de index is veel groter. Die vormen dan ook een uitstekende inflatiehedge. 

In deze nieuwsbrief naast inflatie aandacht voor Tesla, China, Greenwashing en de vraag waar voor de markt de bodem ligt.

Deze nieuwsbrief is kosteloos, maar wel een vriendelijk verzoek om Auréus te volgen  op linkedin, facebook en twitter, ook voor tussentijdse updates.

De besluiten van het Macrocomité van Auréus worden gebruikt voor de invulling van de Actieve portefeuille. In deze portefeuille worden aandelen, obligaties en alternatieve beleggingen over- of onderwogen en kunnen er actieve keuzes worden gemaakt voor bepaalde sectoren, regio’s, obligaties, looptijden ect. Risicobeperking is een belangrijk onderdeel van de Actieve portefeuille. De Markt/Factor portefeuille wijkt slechts beperkt af van de index (MSCI ACWI IMI). Er is sprake van een structurele allocatie naar vijf factoren om de factorpremie op lange termijn te innen. Daarom worden keuzes van het Macrocomité niet meegenomen. Wel wordt er geherbalanceerd wanneer het portefeuillegewicht 10 procent afwijkt van de neutrale allocatie.  De SRI-Impact-portefeuille heeft een focus op duurzame en impactvolle beleggingen/bedrijven, de benchmark voor deze portefeuille is de MSCI ACWI SRI. Om een kern van duurzame SRI-fondsen bevinden zich 6 impactsatellieten. Keuzes gemaakt in het Macrocomité worden voor zover relevant meegenomen in de SRI-Impact-portefeuille. Voor de Individuele Aandelenportefeuille maken wij gebruik van de research en beleggingsfilosofie van Financiële Diensten Amsterdam (FDA). Deze op groei- en kwaliteitsaandelen gerichte research/strategie heeft een allocatie naar Europese en Amerikaanse aandelen. Het doel is de outperformance van de benchmark (MSCI World). Keuzes gemaakt in het Macrocomité ten aanzien van over- of onderwegen van aandelen en obligaties worden meegenomen voor de allocatie in de Individuele Aandelenportefeuille, voor de regio- en de sectorverdeling volgen wij de research van FDA. 

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.