Op dit moment geldt er een uitgebreide rapportageverplichting voor duurzame beleggingen. Die verplichting vloeit voort uit de Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR), onderdeel van EU actieplan voor duurzame financiering dat weer onderdeel is van de Europese Green Deal. Een ander onderdeel van die Green Deal is de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD), dat bedrijven verplicht om informatie te verstrekken over de gevolgen van de activiteiten voor de klimaatverandering of de impact op het milieu. Het lijkt logisch om eerst de CSRD in te voeren en daar na de SFDR, dus eerst de informatie van de bedrijven en daarna de rapportage van die informatie op portefeuilleniveau. Het mocht niet zo zijn. Daardoor dreigt nu een effect dat volledig tegengesteld is aan het doel, een mooi voorbeeld van slechte wet- en regelgeving.

CSRD betekent voor veel ondernemingen dat ze een duurzaamheidsstrategie moeten opstellen of bijwerken en ook dat ze processen en systemen moeten inrichten om de doelstellingen te kunnen meten. Op dit moment is de meerderheid onvoldoende transparant over de impact van klimaatverandering en de energietransitie van de onderneming en verder ook over hoe het bedrijf de klimaatdoelstellingen denkt te realiseren. Verder rapporteren bedrijven onvoldoende over de negatieve effecten van de bedrijfsvoering. Heikel punt is ook de rapportage over scope-3 emissies (de CO2-uitstoot bij klanten van bedrijven). De CSRD geldt vanaf 2025 voor alle grote ondernemingen over het kalenderjaar 2024.

Nu is enkele jaren mismatch wellicht niet het grootste probleem. De verplichting van SFDR gelden vanaf 1 januari 2023, terwijl de data op zijn vroegst in 2025 beschikbaar komen. Er zijn al verschillende dataleveranciers die voor veel geld wel wat willen leveren. Helaas blijkt dat de subjectieve interpretatie er voor zorgt dat die data niet uniform is. Europa doet wel pogingen om duurzaamheid te objectiveren, maar dat is een kansloze bezigheid. De Fransen zullen geen afstand doen van hun kerncentrales omdat dit van Europa moet of de Duitsers zullen geen kerncentrale plaatsen omdat Europa dat zo graag wil. Wel een probleem is dat de data nu boterzacht is. Er zijn bedrijven die niet rapporteren en waar naar analogie van een combinatie van bestaande bedrijven wordt gekeken. Dat wordt dan gepresenteerd als een hard cijfers, althans dat is de pretentie als de CO2-uitstoot op drie cijfers achter de komma wordt weergegeven. Maar een bedrijf dat wel rapporteert is veel meer bezig met duurzaamheid dan een bedrijf dat niet rapporteert. Daarom betekent geen rapportage vrijwel meteen een hogere uitstoot, iets dat niet goed wordt weergegeven.

Het echte probleem is voor welke bedrijven CSRD verplicht wordt gesteld. Vanaf 2025 is de rapportage verplicht voor Europese grote bedrijven. Vanaf 2026 is het van toepassing op Europese middelgrote en kleine bedrijven, met uitzondering van micro-ondernemingen. Vanaf 2028 is het van toepassing op niet EU-ondernemingen met omzet van meer dan 150 miljoen euro in de EU. Niet-Eu-ondernemingen zonder omzet in de Europese Unie komen in het plaatje niet voor, maar maken juist wel onderdeel uit van een goed gespreide portefeuille. Dat komt er dus op neer dat duurzaamheidsrapportages die tot aan 2030 – geen onbelangrijk jaar – vrij zinloos zijn. Het komt dan ook vrij cynisch over door in de huidige discussie over CSRD te stellen dat er ‘geen tijd te verliezen’ is. Het is al veel te laat.

Dit is het zoveelste voorbeeld dat de duurzaamheidswetgeving bestaat uit een moeras van min of meer toevallig met elkaar samenhangende regelgeving.  Dit prutswerk is tot stand gekomen dankzij veel Europese lobbygroepen waarna nationale lidstaten ook nog eens een duit in het zakje hebben gedaan. Het wordt daardoor vrijwel ondoenlijk om iedereen tevreden te houden. Verder haken mensen af door de complexiteit en is het consensusdenken voor echt duurzame beleggers een stap terug in de tijd. Nu krijgen nog te veel controversiële bedrijven een duurzaamheidsstempel, terwijl ze dat niet of onvoldoende zijn. 

Abonneer op deze nieuwsbrief via www.aureus.eu/nieuwsbrief 

Voor tussentijdse updates, volg Auréus op Linkedin

De besluiten van het Macrocomité van Auréus worden gebruikt voor de invulling van de Actieve portefeuille. In deze portefeuille worden aandelen, obligaties en alternatieve beleggingen over- of onderwogen en kunnen er actieve keuzes worden gemaakt voor bepaalde sectoren, regio’s, obligaties, looptijden ect. Risicobeperking is een belangrijk onderdeel van de Actieve portefeuille. De Markt/Factor portefeuille wijkt slechts beperkt af van de index (MSCI ACWI IMI). Er is sprake van een structurele allocatie naar vijf factoren om de factorpremie op lange termijn te innen. Daarom worden keuzes van het Macrocomité niet meegenomen. Wel wordt er geherbalanceerd wanneer het portefeuillegewicht 10 procent afwijkt van de neutrale allocatie.  De SRI-Impact-portefeuille heeft een focus op duurzame en impactvolle beleggingen/bedrijven, de benchmark voor deze portefeuille is de MSCI ACWI SRI. Om een kern van duurzame SRI-fondsen bevinden zich 6 impactsatellieten. Keuzes gemaakt in het Macrocomité worden voor zover relevant meegenomen in de SRI-Impact-portefeuille. Voor de Individuele Aandelenportefeuille maken wij gebruik van de research en beleggingsfilosofie van Financiële Diensten Amsterdam (FDA). Deze op groei- en kwaliteitsaandelen gerichte research/strategie heeft een allocatie naar Europese en Amerikaanse aandelen. Het doel is de outperformance van de benchmark (MSCI World). Keuzes gemaakt in het Macrocomité ten aanzien van over- of onderwegen van aandelen en obligaties worden meegenomen voor de allocatie in de Individuele Aandelenportefeuille, voor de regio- en de sectorverdeling volgen wij de research van FDA. 

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.