Aandelen die dividend uitbetalen verlagen het risico van een portefeuille. Allereerst is de dividendcomponent van het totale rendement een veel stabielere component dan de koerswinstcomponent. Koersen kunnen stijgen en koersen kunnen dalen, maar de zekerheid over de uitbetaling van het dividend is dooreengenomen hoog. Bovendien komt met de uitbetaling feitelijk ook een deel van de oorspronkelijke inleg terug. Tot slot wordt vaak het rente-op-rente-effect – door Einstein gezien als het 8^e wereldwonder – vaak onderschat.  Omdat de hoogte van het dividend normaal gesproken een afgeleide is van de onderliggende operationele ontwikkeling, bekommert een belegger zich ook meer om die onderliggende ontwikkeling. Als er sprake is van een veel te hoge pay-out ratio dan kunnen er terechte zorgen zijn over het toekomstige verdienmodel. Ook kan een extreem hoog dividendrendement een indicatie zijn dat er kennelijk iets fout gaat met het bedrijf of een bepaalde sector. Het kan echter ook zijn dat de markt een foute inschatting maakt. Door de focus op de onderliggende ontwikkeling heeft een dividendportefeuille onvermijdelijk een defensieve value-bias.  Zo keren veel nutsbedrijven een hoog dividend uit, net als veel andere bedrijven die traag, maar voorspelbaar groeien.

Het voordeel van dividenden is ook dat er niets hoeft te worden verkocht om een kasstroom te genereren uit een portefeuille. De meeste beleggers hanteren een lange beleggingshorizon, maar tussentijds zijn er toch bepaalde kosten (belastingen) de samenhangen met een beleggingsportefeuille. Als er voldoende inkomsten zijn uit dividenden, dan hoeft de structuur van de portefeuille niet gesloopt te worden. Een relatief stabiele stroom aan dividenden betekent ook dat er in onrustige tijden minder snel overhaast en verkeerde beslissingen worden genomen. Zo lang men verzekerd is van een stabiele dividendstroom is de koersontwikkeling minder relevant. Vaak wordt het dividendrendement vergeleken met het couponrendement van een lening van hetzelfde berdrijf. Een belangrijk voordeel van dividenden ten opzichte van coupons, is dat het dividend meestal elk jaar wordt verhoogd. Het is namelijk vaak een vast percentage van de winstontwikkeling. Dat zorgt er voor dat dividendstromen veel beter bestand zijn tegen inflatie dan rentestromen. Zo bezien zijn dividendaandelen zeer langlopende obligaties met een inflatiebescherming.

Er is vaak een verkeerde reden waarom een bepaald bedrijf een veel hoger dividend uitkeert dan vergelijkbare bedrijven. Koop daarom niet meteen het aandeel met het hoogste dividend, dat is vragen om ongelukken. Zorg er in ieder geval voor dat bekend is waarom het dividend zo hoog is. Om een goed oordeel te geven moeten naast dividenden ook de inkoop van eigen aandelen worden meegenomen. In de afgelopen jaren is een steeds groter deel van de kasstroom niet uitgekeerd als dividend, maar zijn daarvoor in de plaats eigen aandelen ingekocht. Dat kan fiscaal voordeliger zijn voor het bedrijf, maar ongetwijfeld speelt ook een rol dat het management via personeelsopties zelf een belang heeft bij een zo hoog mogelijke aandelenkoers. Toch betalen veel bedrijven nog altijd een bepaald minimum dividendrendement, al was het maar omdat er institutionele beleggers zijn die niet beleggen in bedrijven die geen dividend uitkeren. Tot slot is een selectie op een houdbaar dividend mooi, nog beter is dat die dividenden elk jaar groeien, want aandelen die elk jaar het dividend kunnen laten groeien presteren op langere termijn veel beter dan de markt. Een fonds dat dividendaandelen selecteert, hanteert daarom meestal ‘dividend growth’ als beleggingsstrategie.