Sinds de val van de muur zijn de Amerikanen de enige overgebleven supermacht. Het Amerikaanse militaire apparaat was oppermachtig en het was het enige land dat haar leger waar dan ook kon inzetten. Dat heeft het ook gedaan, met wisselend succes. De doelen voor wat betreft Irak en Afghanistan zijn bepaald niet gehaald. Uit de oorlog in Irak is IS ontstaan en het chaotische vertrek van de Amerikanen uit Afghanistan heeft de reputatie geen goed gedaan. Op dit moment zijn de Amerikaanse inlichtingen en wapens wel succesvol in de Oekraïense oorlog, het leert vooral dat traditionele wapens als tanks, helicopters en straaljagers het moeten afleggen tegen drones en stingers.

De regering Biden begint steeds meer op te scheppen over de successen en door Poetin openbaar neer te zetten als een oorlogsmisdadiger en iemand verantwoordelijk voor genocide (wat overigens waarschijnlijk allemaal waar is) creëren de Amerikanen een situatie waar er geen andere oplossing meer mogelijk is dan ‘regime change’. Datzelfde beleid voeren ze ook ten aanzien van China. Waar na de Cubacrisis er sprake was van geleidelijke toenadering tot de Russen, neemt de Verenigde Staten zowel ten aanzien van Rusland als van China steeds meer afstand. 

Vijftig jaar geleden wist Kissinger met Nixon China los te weken van de Russen. Er was nooit een hechte band tussen Rusland en China. Door de banden met China aan te trekken werd de positie van Rusland in de wereld verzwakt. Dit was de opmaat naar de val van de muur en de Sovjet-Unie. Door nu aan te sturen op regime change in zowel Rusland als China, ontstaat in snel tempo een nieuwe wereldorde. Mogelijk dat Rusland en China met bijvoorbeeld Iran een machtsblok gaat vormen. Ook zijn er redelijk wat landen die niet voor de boycot van de Russen hebben gestemd. In die landen woont wel de helft van de wereldbevolking.

De oorlog in de Oekraïne leert dat de tijd voorbij is dat oorlogen simpel met een militaire overmacht kunnen worden gewonnen. Een oorlog wordt tegenwoordig gewonnen met Turkse drones en sociale media. In de toekomst speelt kunstmatige intelligentie de hoofdrol, een technologie waar de Chinezen op dit moment verder zijn dan de Amerikanen. Voor landen die veel investeren in hun militair apparaat moet het dramatisch zijn om te zien dat de miljarden verslindende Joint Strike Fighter het in de praktijk aflegt tegen Turkse drones van slechts 1 miljoen dollar per stuk. Het is de Amerikanen echter niet gelukt om het Russische financiële systeem plat te leggen. De roebel is inmiddels sterker dan voor de oorlog. Er is daarom geen absolute Amerikaanse macht meer in de wereld, einde van de militaire en financiële dominantie.

Door de dollar in te zetten als wapen, hebben de Amerikanen in eigen vlees gesneden. Het einde van de Amerikaanse dollardominantie is ingezet, al is dit een proces van vele jaren. Veel, voornamelijk opkomende markten zullen hun dollarreserves willen afbouwen in de komende jaren. Jarenlang hebben die landen hun munt ondergewaardeerd gehouden om ervoor te zorgen dat ze voldoende dollars binnen zouden krijgen. Daarmee financierden deze landen de Amerikaanse consumptie. Nu gaat dat kapitaal naar plaatsen als Dubai, Singapore en Hongkong. Deze plaatsen zijn zo klein dat zelfs een geringe instroom aan geld al een grote impact zal hebben.

Het voordeel voor beleggers van het ontstaan van verschillende machtsblokken is dat er ook meer spreiding mogelijk is. Opkomende markten waren in het verleden sterk afhankelijk van de ontwikkeling van de dollar, net zoals grote delen van Azië. Olie en wapens werden betaald in dollar en een groot deel van de wereldhandel verliep in dollar. Diversificatie buiten het dollargebied was nauwelijks mogelijk. Dat kan nu wel, maar er zijn maar weinigen die het doen. De index bestaat nog altijd uit twee derde Amerikaanse aandelen en een vijfde Europese aandelen, twee regio’s waar de afgelopen jaren de monetaire gekte is toegeslagen. Dat geldt niet voor de landen daarbuiten (Japan is een geval apart), die landen zijn bovendien ook aantrekkelijk gewaardeerd en het zijn landen waar de kans op een recessie relatief klein is. Wat wil een belegger nog meer.

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.