Goud is een barbaars relikwie, maar wordt nog altijd gekoesterd als de ultieme vluchthaven. Economisch voegt goud weinig toe. Er wordt veel moeite gedaan om goud uit de grond te halen om daarna de goudstaven voor een groot deel weer in kluizen onder de grond op te slaan, een redelijk nutteloze activiteit. Verder is er een groeiende groep complotdenkers die goud ziet als de ultieme en daarmee ook enige belegging. Vooral het fanatisme van deze ‘goldbugs’ is enigszins beangstigend en ook niet geheel ongevoelig voor fraude en oplichting. Daarvoor is deze beleggingscategorie toch al gevoelig voor, vandaar het gezegde dat ‘een goudmijn een gat in de grond is met een leugenaar ernaast’. Dat fanatisme rondom goud begon al in de jaren negentig, hoewel waarschijnlijk ook daarvoor de goudkoorts al zorgde voor vreemde taferelen. Maar sinds de komst van het internet kan de goudkoorts wereldwijd viraal gaan.

Centrale banken hebben een enigszins ambivalente houding ten aanzien van goud. Hoewel daar rationele en weldenkende mensen werken, duiden zij hun positie in goud als het ultieme ankerpunt van het monetaire beleid. Op zich is het vreemd om dan goud te nemen, want kauri-schelpjes zijn veel langer dan goud gebruikt als betaalmiddel. Waarschijnlijk is het gebruik van kauri-schelpjes voor het milieu ook beter dan het gebruik van goud, gelet op de soms verwoestende effecten van goudmijnen op het milieu, onder andere door het gebruik van kwik. Verder is het vreemd dat centrale banken de neiging hebben om goud op lage prijzen te verkopen en op hoge prijzen te kopen. Dat kan in de komende jaren anders zijn. Nu opereren veel centrale banken weliswaar aan de koopzijde, maar centrale banken die meegedaan hebben aan de monetaire gekte lijden nu forse verliezen, verliezen die mogelijk gedekt worden door een deel van de positie in goud te verkopen. Probleem is alleen dat wanneer centrale banken van netto-kopers netto-verkopers zouden worden dit waarschijnlijk ook de goudprijs onder druk zal zetten. Feitelijk is het voor centrale banken daardoor een vrij illiquide belegging.

In de zomer van 2016 schreef ik een artikel dat goud in een zeepbel zat die uit elkaar zou spatten.  Op basis van de vorm van een typische zeepbel was een koersdoel te berekenen van 500 dollar per troy ounce. De goudprijs stond toen ongeveer 1300 dollar per troy ounce, nu 1.893 dollar per troy ounce. Dat is een stijging van 45 procent. Ter geruststelling: aandelen (het beleggingsalternatief voor goud in een portefeuille) zijn in dezelfde periode meer dan verdubbeld. Toch is mijn scenario van 500 dollar per troy ounce niet uitgekomen en daarvoor is eigenlijk maar één verklaring. In 2016 leek het erop dat het tijdperk van onconventioneel monetair beleid voorbij zou zijn en dat in de loop van dat jaar het monetair beleid zou gaan normaliseren. Er werd gesproken van een ‘Triple Taper Tantrum’ waarin zowel de FED, de ECB als de BoJ zouden stoppen met het ongekend ruime monetaire beleid. Het tegendeel bleek het geval. Rentes werden zelfs negatief en post-Corona ging het monetaire beleid zelfs in de overdrive. Kortom, door centrale banken werd er alles aan gedaan om de goudprijs hoger neer te zetten. Gelet op al die inspanningen valt de stijging van de goudprijs zelfs stegen, al wordt sindsdien de bitcoin steeds vaker gezien als alternatief voor goud in het kader van de monetaire gekte.

Historisch wordt goud gezien als een hedge tegen inflatie. Nu is de inflatie sinds de zomer van 2016 in dollar met zo’n 30 procent gestegen op basis van het officiële cijfer. Voeg daarbij de nodige assetinflatie (beurs, huizenprijzen) en die 45 procent ‘inflatie’ wordt snel gehaald.  Een andere functie is dat goud een buffer is in tijden van onrust. Dat was vroeger wellicht zo, maar tegenwoordig veel minder. Er zijn toch verschillend momenten geweest waarop goud sterk zou kunnen stijgen door de geopolitieke onrust, maar in feite gebeurde er verrassend weinig met de goudprijs in tijden van crises. De goudprijs werd in de afgelopen jaren wellicht tegengewerkt door de sterke dollar. Op het moment dat de dollar verzwakt, kan de goudprijs wat sterker stijgen (maar dat geldt voor meer grondstoffen die genoteerd zijn in dollars).

Het nadeel van goud is dat er geen dividend of coupon wordt uitbetaald. Wat dat betreft is hout een veel betere grondstof, elk jaar komt er daar een ring bij. Centrale banken opereren nu wel meer aan de koopzijde. Rusland voorop, omdat het inzetten van de Amerikaanse dollar als wapen ervoor zorgt dat Russen liever goud kopen. Maar ook westerse centrale banken zien een rol voor goud in het kader van de inflatiebestrijding. Hoge inflatie zet het vertrouwen in centrale bankiers onder druk. Dat voorbeeld van goudaankopen wordt gevolgd door andere centrale banken in opkomende landen. Zo zien de Chinezen graag een stabiele ontwikkeling van de renminbi versus de goudprijs om zo de ambities van de renminbi als reservemunt te steunen. Op het moment dat de rente begint te dalen, dalen ook de opportuniteitskosten om goud aan te houden. Dalende rentes, centrale banken die meer goud kopen en een zwakkere dollar pleiten gecombineerd voor een hogere goudprijs op korte termijn. Maar de belangrijkste reden dat goud in prijs is gestegen is de monetaire gekte in de westerse wereld. Het zijn vooral de munten van verschillende landen die zich in een collectieve race naar de bodem bevinden.

Hoewel de goudprijs verder kan stijgen, vormen aandelen toch een betere bescherming tegen inflatie. Het gemak waarmee bedrijven in tijden van inflatie de prijzen kunnen verhogen is opvallend en ook op lange termijn is met aandelen een beter rendement te behalen dan met goud. Wie dan toch liever wat met goud doet, kan dan beter eens kijken naar goudmijnen. De NYSE Arca Gold Miners index staat op dit moment zelfs lager dan in de zomer van 2016. Bovendien zijn (goud)mijnen interessant vanwege hun rol in de energietransitie.

Abonneer op deze nieuwsbrief via www.aureus.eu/nieuwsbrief 

Voor tussentijdse updates, volg Auréus op Linkedin

De besluiten van het Macrocomité van Auréus worden gebruikt voor de invulling van de Actieve portefeuille. In deze portefeuille worden aandelen, obligaties en alternatieve beleggingen over- of onderwogen en kunnen er actieve keuzes worden gemaakt voor bepaalde sectoren, regio’s, obligaties, looptijden ect. Risicobeperking is een belangrijk onderdeel van de Actieve portefeuille. De Markt/Factor portefeuille wijkt slechts beperkt af van de index (MSCI ACWI IMI). Er is sprake van een structurele allocatie naar vijf factoren om de factorpremie op lange termijn te innen. Daarom worden keuzes van het Macrocomité niet meegenomen. Wel wordt er geherbalanceerd wanneer het portefeuillegewicht 10 procent afwijkt van de neutrale allocatie.  De SRI-Impact-portefeuille heeft een focus op duurzame en impactvolle beleggingen/bedrijven, de benchmark voor deze portefeuille is de MSCI ACWI SRI. Om een kern van duurzame SRI-fondsen bevinden zich 6 impactsatellieten. Keuzes gemaakt in het Macrocomité worden voor zover relevant meegenomen in de SRI-Impact-portefeuille. Voor de Individuele Aandelenportefeuille maken wij gebruik van de research en beleggingsfilosofie van Financiële Diensten Amsterdam (FDA). Deze op groei- en kwaliteitsaandelen gerichte research/strategie heeft een allocatie naar Europese en Amerikaanse aandelen. Het doel is de outperformance van de benchmark (MSCI World). Keuzes gemaakt in het Macrocomité ten aanzien van over- of onderwegen van aandelen en obligaties worden meegenomen voor de allocatie in de Individuele Aandelenportefeuille, voor de regio- en de sectorverdeling volgen wij de research van FDA. 

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.