De recente bankencrisis voelt anders dan die van 2008/2009. Toen vertrouwden banken elkaar niet meer, nu is de interbancaire rente nauwelijks gestegen. De kranten staan vol met paniekverhalen, maar wie naar het rendement kijkt over het afgelopen kwartaal ziet toch een heel ander beeld. Het Auréus Blue Chips fund staat dit jaar meer dan 10 procent hoger, maar in die portefeuille zitten dan ook geen banken en verzekeraars. Het fonds wordt onder meer geholpen door de sterke prestatie van de aandelen op de Nasdaq. Op zich wel bijzonder, want wie aan het begin van het kwartaal had voorspeld dat de Silicon Valley Bank zou omvallen, zou toch ook verwachten dat de Nasdaq-aandelen uit Silicon Valley het slecht hadden gedaan. Het tegendeel is waar. Dat komt waarschijnlijk omdat de Nasdaq in deze omgeving wordt gezien als een soort veilige haven. FANG als de ultieme blue chip. Bedrijven zonder schulden, met een hoge omzet per medewerker en pricing power ogen natuurlijk niet slecht in de huidige omgeving. Bovendien is het percentage tech-aandelen in value-indices lange tijd niet zo hoog geweest. En dan is er natuurlijk nog de rente. 

Ondanks de bankencrisis viel de prestatie van Amerikaanse staatsobligaties wat tegen. Langlopende Treasuries kwamen niet uit boven de eerdere koerspieken van dit jaar, terwijl normaal gesproken in zo’n crisis dit de ultieme beleggingscategorie zou zijn. Mogelijk dat dit komt omdat de ‘toxic asset’ in de bankbalansen dit keer bestaat uit diezelfde langlopende Amerikaanse staatsobligaties. Dat verklaart dan ook meteen waarom de dollar relatief zwak was in het eerste kwartaal. Verder zorgde de bankencrisis – die toezichthouders niet voor mogelijk hadden gehouden, althans dat was wat Janet Yellen ons slechts enkele jaren geleden nog garandeerde – wel voor meer vraag naar goud. Geleidelijk worden er meer vraagtekens gezet bij westerse valuta, de inzet van de dollar als wapen in de strijd tegen de Russen en de gevolgen van de monetaire gekte van de afgelopen jaren.

Verder waren Europese aandelen een opmerkelijke winnaar, geholpen door een snelle daling van de energieprijzen in Europa terwijl een recessie al in de Europese koersen was verdisconteerd. Wel blijkt opvallend genoeg de inflatie in Europa hardnekkiger dan in de VS, gelet op de recente loonakkoorden in verschillende landen. China profiteert meer van groei in Europa dan van groei in de Verenigde Staten. In China ging de heropening meer geleidelijk dan eerder verwacht. Er blijken toch nog veel bottlenecks. Zo zijn er wereldwijd nog maar weinig Chinese toeristen. Voor Corona waren er dagelijks 1.300 vluchten vanuit China, nu zijn het er 300 terwijl het er eigenlijk 1.500 moeten zijn. Maar niet alle piloten konden hun vlieguren bijhouden tijdens corona en veel Chinezen hebben ook een nieuw paspoort nodig. In het tweede en derde kwartaal zal de Chinese groei in een hogere versnelling komen. Er wordt volop gestimuleerd door Peking en dat is ook goed nieuws voor de rest van Azië en zelfs Europa. Het is ook positief voor grondstoffen, al gingen die het eerste kwartaal omlaag in plaats van omhoog. In het licht van deze ontwikkeling is het vreemd dat iedereen in het eerste kwartaal op zoek ging naar Nasdaq-aandelen. Kennelijk met als reden dat een vermogensbeheerder niet snel wordt ontslagen voor het kopen van het aandeel Microsoft. Toch is het maar de vraag of dit op basis van deze geschetste ontwikkeling zo blijft.

Door de oorlog in Oekraïne kunnen landen als China en India energie 30 procent goedkoper inkopen dan de rest van de wereld. Opvallend was ook de toenadering tussen Iran en Saoedi-Arabië en in het kielzog ook hun geallieerden, allemaal gecoördineerd door China. Zo ging de Syrische leider op bezoek bij de Qatari, terwijl de Qatari tot voor kort de Syrische rebellen met miljarden steunden. Gevolg is wel dat een deel van de geopolitieke premie is verdwenen uit de olieprijs. Dat heeft uiteraard positieve effecten op de inflatieontwikkeling. De inflatie zal de komende maanden door basiseffecten toch al sterk dalen. Als het even mee- of tegenzit dan kan er aan het eind van de zomer in Europa zelfs sprake zijn van deflatie.

China doet van alles om de groei te stimuleren. Dat er meer groei aan zit te komen blijkt ook wel uit de laatste inkoopmanagerscijfers uit China. Het is lang geleden dat die op dit niveau stonden. Verder worden ook de regels ten aanzien van de Chinese Big Tech bedrijven versoepeld. De strengere regelgeving rondom Chinese Big Tech bedrijven begon allemaal met een presentatie die Jack Ma hield op een Bund-conferentie in Shanghai. De daar aanwezige leden van het politbureau stelden het niet op prijs dat ze door Ma op hun nummer werden gezet. Na een normoverdragend gesprek met Peking, verdween Ma langere tijd uit zicht. Inmiddels is hij weer terug (uit Japan), nu de retoriek rondom de grote internetplatformbedrijven weer duidelijk is verbeterd. Alibaba gaat zichzelf opslitsen in zes bedrijven, elke met een eigen bestuur. Formeel heeft de Chinese overheid niet verzocht om opsplitsing, maar deze zal er niet onwelwillend tegenover staan. Het is ook eenvoudiger om per Alibaba-dochter te voldoen aan wet- en regelgeving. Zo zal één dochter straks actief zijn op het gebied de bezorging van voedsel, een ander met e-commerce en de derde met cloud-computing. Ze zitten in ieder geval elkaar niet meer in de weg. Met de opsplitsing komt ook de notering van Ant (de financiële tak) weer dichterbij. Verder zullen waarschijnlijk ook meerdere technologie-platforms in China zich opsplitsen. Een week geleden was er een belangrijke conferentie in Peking waar mensen als Tim Cook van Apple, Ray Dalio en Steve Schwarzman aanwezig waren.

Wel zijn er nog weinig signalen van een toenadering tussen de Verenigde Staten en China. Het bezoek van Xi aan Moskou zal daar ook niet aan bijgedragen hebben. Washington blijft escaleren met meer controle op handelsstromen en de blokkade van Amerikaanse (en Nederlandse) technologie. Het is nog altijd niet bekend wanneer de minister van buitenlandse zaken Blinken China zal bezoeken. Dat bezoek stond gepland voor februari van dit jaar, maar in verband met de ballonincidenten ging dat niet door.

Een belangrijke ontwikkeling in de komende kwartalen is het pauzeren van de centrale banken. Aan de ene kant kan dit worden veroorzaakt omdat inflatie snel daalt, al bestaat het risico dat in Europa na de zomer de inflatiecijfers weer aantrekken. Aan de andere kant kan een nieuw financieel ongeluk er voor zorgen dat centrale banken draaien. Dat de Fed de laatste keer de rente toch nog met een kwartje verhoogde was ook doordat Powell moest kiezen uit twee kwaden. Een pauze op dat moment was lastig te rechtvaardigen op basis van de macro-cijfers en met een pauze op basis van de bankencrisis zou juist het signaal worden afgegeven dat de bankencrisis veel groter was dan het leek. Door de rente toch te verhogen, haalt de Fed de oorzaak van de bankencrisis niet weg. Integendeel, men legt de lat nog wat hoger voor de banken. Mogelijk dat de voorzichtig herstellende rust in de financiële sector en de desinflatie de volgende keer wel een pauze mogelijk maken. Goed voor aandelen, minder goed voor obligaties.