Sinds de lancering van het Marshall Plan is de Amerikaanse dollar de onbetwiste reservemunt van de wereld. De belangrijkste rol van een reservemunt is dat er liquiditeit is voor de rest van de wereld. Dit kan alleen als er sprake is van een permanent tekort op de lopende rekening. Dat tekort is een direct gevolg van de overwaardering van de reservemunt versus de meeste andere munten. Die overwaardering zorgt er voor dat de traditionele goederensector naar verloop van tijd steeds kleiner wordt. Dit betekent dat de economie van de reservemunt zich moet specialiseren op hoge technologie, diensten, meer specifiek financiële diensten. De rol van de reservemunt is om de bovenmatige besparingen te recyclen in schulden, in dit geval Treasuries, die dan weer omgezet kunnen worden in aandelen. Hiervan profiteert de financiële sector. Dit verklaart waardoor de City van Londen het financiële hart werd van de wereld, waarna post-Marshall Wall-street dat stokje heeft overgenomen.

Door de structurele overwaardering van de dollar konden industriële bedrijven buiten de Verenigde Staten profiteren. Het extra rendement werd zichtbaar in de vorm van hoge besparingen, eerst in Japan, later in China. Trump heeft geprobeerd dat extra rendement en daarmee de besparingen te elimineren door hoge handelstarieven. Die handelstarieven staan voor de producenten buiten de Verenigde Staten gelijk aan een devaluatie van de Amerikaanse munt. Dit verklaart deels de goede prestatie van de Amerikaanse aandelenmarkt versus markten buiten de VS.lange termijn rendement op Amerikaanse aandelen en niet-Amerikaanse aandelen gelijk. Dus als de Amerikaanse aandelenmarkt het de laatste tijd goed heeft gedaan, wordt het wel eens tijd voor een tegengestelde beweging, alleen wordt dat gefrustreerd dat dat betreft is Biden in sommige opzichten extremer dan Trump.

Er staan biljoenen dollar aan schulden uit bij niet-Amerikaanse overheden en bedrijven. Die partijen gaan er van uit dat ze zich altijd kunnen financieren in Amerikaanse dollar. Maar de Amerikaanse autoriteiten hebben van de dollar een wapen gemaakt. Vrijwel elke financiële instelling is actief in de Verenigde Staten en moeten daarmee voldoen aan Amerikaanse regelgeving die wereldwijd van kracht is. Landen als Iran, Soedan en Venezuela hebben al mogen ondervinden wat het betekent als ze geen toegang meer hebben tot het internationale betalingsverkeer. Recent is daar Rusland aan toegevoegd, zelfs de Russische centrale bank kan niet meer bij haar reserves in dollars.

Door de monetaire gekte in de eurozone en de Verenigde Staten is het niet aantrekkelijk om dollars of euro aan te houden. Naast de te lage rentevergoeding loopt door dit beleid de inflatie op. Nu blijkt dat zelfs centrale bankiers al hun geld in euro en dollars kunnen verliezen, neemt de populariteit van deze twee munten verder af. Niemand gaat reserves aanhouden in een land waar die snel kunnen worden geconfisqueerd.  Een groot deel van de wereldhandel gaat in dollar, maar geleidelijk neemt daardoor het dollaraandeel af. Deze beweging heeft door de Russische inval een extra versnelling gekregen.

Sinds de Grote Financiële Crisis probeert China minder afhankelijk te worden van de Verenigde Staten en de Amerikaanse dollar. Dat doet ze onder meer door de financiële banden met landen in Azië aan te halen. Net zoals het Marshall-plan een nivellerend effect had op Europese rentes, zal ook de rente in het grote Aziatische handelsblok convergeren naar die op Chinese renminbi. De komst van de digitale renminbi zal dit proces versnellen. 

Download één van onze white papers

Auréus streeft er naar om correcte en actuele informatie te verstrekken afkomstig van betrouwbare bronnen, maar kan de juistheid en volledigheid van de informatie in deze publicatie niet garanderen. Aan deze publicatie kunnen derhalve geen rechten worden ontleend. Auréus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor enige directe of gevolgschade voortvloeiende uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud ervan. Deze publicatie is niet bedoeld als een aanbod of verzoek tot aan- of verkoop van een financieel instrument en moet evenmin worden beschouwd als een persoonlijk beleggingsadvies, aangezien de inhoud van deze publicatie niet is toegesneden op de individuele (financiële) situatie en doelstellingen van beleggers. Potentiële beleggers worden er nadrukkelijk op gewezen dat aan beleggen financiële risico’s zijn verbonden. Zij dienen dan ook goed kennis te nemen van de inhoud van relevante informatie over desbetreffende belegging (prospectus, informatiememorandum, essentiële beleggersinformatie, essentiële-informatiedocument etc.) en worden geadviseerd onafhankelijk advies in te winnen om zich een goed oordeel te kunnen vormen over die risico’s en/of deze risico’s passen in/bij hun beleggingsdoelstellingen, financiële situatie, risicoprofiel en risico acceptatie. De waarde van een belegging kan fluctueren. Het is mogelijk dat beleggers bij verkoop of beëindiging van hun belegging minder terugkrijgen dan hun inleg. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.